سلام بر همه ...
البته همه ی همه که نه ...
مثلا به اونهایی که تو دلاشون کینه هست کار ندارم، یا اونهایی که ...
بگذریم ...
این ها هم برای اون چند وقت تاخیرم.
امیدوارم بپسندین.
یا عـــــلـــــی
سلام آقا دلیل روشنایی سلام من به تو مهرِ خدایی
که بر ایران قدومت روشنی داد که نورِ نیّری ، شمس ضحیی
تمام جان ما یکجا فدایت که کلّ جان دنیا را سزایی
سر و گردن به راه تو گداریم اگر از ما تو مولا سر بخواهی
همه شور دیار طوس از تو که بر دنیا و بر عقبی صفایی
که چشم عالم هستی به اکنون ندیده چون سَرای تو سَرایی
تمام دردمندان سویت آیند که بر هر درد بی درمان دوایی
همه دلها به سوی مشهد آید که می آید از آن وادی صدایی
شنیدم مهدیا (عج) بر ما تو خوانی دمادم آهی و سوز و دعایی
که یا رب امّت احمد (ص) مدد کن بر آنان نور دِه یا رب ، الهی !
دعایت را خدا لبیک گفته برای ما فرستاده فتایی
ز مشهد آمده مولای دلها ولایت کرده بر ما تا بیایی
که تا ماه زمان ما بر آید و تو از غیبت کبری در آیی
بخوان بر ما همین ذکر و دعا را : بده یا رب به اینان کربلایی
سلام
لازم دونستم این پست رو برای عذر خواهی بذارم:
1 - واسه اینکه قرار بود طراحی و گرافیک تو وبلاگ باشه، ولی همش شده شعر(تازه اگه شعر باشه!!!)
2 - سطح شعرها پایین تر از حد انتظار و موضوع شعرهاست.
3 - وبلاگم خسته کننده شده، خودم اعتراف میکنم(به فکر قالب بهتر هستم)
4 - به خاطر اینکه وقت میذارید ، بعد با عدم بروز رسانی مواجه میشید.
.
.
.
اگه چیزی به نظر شما هم رسید ، خوشحال میشم بشنوم.
یا علی
از عشق تو ذوق دل من منجلی شد تکرار هر لحظه نوایم یا علی (ع) شد
آب حیات من شده کلّ وجودت آغاز شد کوچ دل من با سکوتت
هر دم سکوتت راز ها ناگفته دارد هر آن نگاهت دردهای خفته دارد
درد دل تو ، سوز و آه بوتراب است آن قصّه غمگین چاه بوتراب است
با من بگو درد دل تنهایی ات را با من بگو آن قصّه ی شیدایی ات را
عشق و غم و درد و نوایت مرتضایی آه شب و ذکر و سجودت هم خدایی
در راه تو می کوشم و از غم به دورم ای سایه سار معرفت ، دریای نورم
اکنون که گویم من به یادت این نوا را دارم به سینه عشق و سوز کربلا را
تقدیم به پیشگاه اسوه های عشق و محبت....
مادر ...
ای از ازل جنّت شده در زیر پایت ای گرمی جان و تن من از صفایت
در وسعت نام تو آغاز وجودم ای کلّ اصوات جهان تحت صدایت
از نام تو اوج محبت گشته صاد ر ای که میان مهربانانی ، نهایت
کاش اختیار کلّ عالم دست من بود تا که بریزم کلّ مایملک بپایت
بخشش زنام تو گرفته آبرو را شُهره میان عالم هستی سخایت
آموختی مِهر علی (ع) را بر دلم تو آموختم راز ولایت از نوایت
من از ازل بشنیده ام ، حقّ و یقین است گوید خدا لبیک بر سوز و دعایت
آیا شود بر من بخوانی این دعا را گو : یا حسین (ع) کن قسمت من کربلایت
به نام آن خدایی کز کرامش
به سوی ما فرستاد آن امامش
که بعد از رحلت پیغمبر (ص) من
شما فرمان برید از حیدر (ع) من
و بعد از غیبت آخر وصیّم
نهادم در میان عادل فقیهم
همان روح خدا ، اول مبارز
که طاغوت زمان را کرده عاجز
ولی اندر پس نابخردی ها
زبعد کینه و نامردمی ها
ز بین مردمان او را ببردم
توانش را به یک حیدر سپردم
که وقتی عشق زهرا (س) را خریدند
تـمام شیعیان بر او مریدند
که اکنون نام او «سید علی» شد
به کلّ شیعیان ما ولی شد
« ولایت آن صراط مستقیم است
ره وصل خداوند کریم است »
که اسطرلاب اسرار خداوند
اگر خواهی بدان مانی تو پابند
تمام عشق من در او عیان شد
که کلّ هستی ام در راه آن شد
همین گویم بس و دیگر نگویم
که از عشق ولایش ره بپویم
سلام ای صبح عالم تاب عصمت سلام ای معنی و مفهوم عزّت
سلام من به تو در هر کجایی مدینه یا نجف یا کربلایی
سلام من به تو بَدر هماره که از قلبم زند این غم شراره
چرا ماه رخت پیدا نباشد که بر هفت آسمان رحمت بپاشد
اگر بودی همه بیدار بودند میان فتنه ها هشیار بودند
میان خیر و شر فرقی عیان بود دل مردم به یادت مهربان بود
اگر بودی کسی غافل نمی شد میان خیر و شر حائل نمی شد
وجودت مایه ی فخر جهان بود نوایت چاره ساز عاشقان بود
کنون هم بین مایی جانِ مولا تمام هستی و دنیای زهرا (س)
اگر در بین ما نَبْود حضورت تمام لطف تو دریای نورت
فرو می داد ما را در خودش خاک فرو می ریخت ناگه کلّ افلاک
بیا آقا دو چشم ما تو تَر کن "بیا مهدی (عج) شب هجران سحر کن"
بیا تا راز زهرا (س) را بگویی تمام درد مولا را بگویی
بیا تا پرچم از دلبر بگیری تقاص ناله ی مادر بگیری
بیا با ذوالفقاری مرتضایی بیا با عشق و نوری مصطفایی
که تا ماه زمان ما برآید تمام غصّه های ما سر آید
همی گویم همین نای و نوا را که قسمت کن تو درک کربلا را
به نام قادر منّان و همراه دل نالان
همی خوانم برای تو ز بد ذاتیّ بدکیشان
همان هایی که بعد از رجعت پیغمبر(ص) دانا
تمام پند و وعظ او برفت از خاطر آنها
اگر در یادشان مهر و سخا و جودِ "احمد" بود
تمام ذکرشان هر دم "و ما کان محمّد" بود
نمی بردند از خاطر غدیر و خطبه ی آن را
نمی کردند بی پایه تمام و کلّ ایمان را
تمام پایه ی ایمان ، تمام معنی قرآن
تو دانی در چه می باشد ، همه آرامش انسان
ولای حیدر(ع) است و بس ، تمام دین پیغمبر(ص)
چکیده گشته در حیدر (ع) همه آیین پیغمبر (ص)
دل خود بر که می دادم ز بعد رفتن حیدر (ع)
دل خود بر که می بستم ز بعد آل پیغمبر (ص)
دل خود را به او دادم که در او حیدری دیدم
که جانم زیر دِینَش شد چو او را حیدری دیدم
بدیدم من در او اوجِ ولای آل زهرا (س) را
که گفتا می دهم بر او همه روح و سر و پا را
منم سربازم و در راه فرمان و خط اویم
که در پیش امام خود به رسم عاشقان گویم
اگر شب لشکر انگیزد و ما رَزمی دِگَر سازیم
"من و ساقی به هم سازیم و بنیادش بر اندازیم"
به نام خداوند چرخ کبود
کزو کلّ عالم به ما رخ نمود
تمام جهان را تو دانی که چیست؟
تمام جهان مدح آل علیست
همان آل پیغمبر(ص) پاکزاد
"که رحمت بر آن تربت پاک باد"
که گفتا نهادم میان شما
دو چیز گرانمایه و پربها
اگر دست یازید برآل ما
شما بی نیازید از ما سوی
نداد این دو پندش به خاطر جهان
که شد باعث درد یاسِ کمان
همان قصه ی درد و آه فدک
همان غصه ی درب و میخ و کُتک
همان لحظه ها پشت حیدر شکست
همان لحظه ها بغض داور شکست
در آن لحظه عرش خدا خون گریست
"جهان دیده گردید و جیحون گریست"
از آنجا سرآغاز غمنامه بود
شروع و ظهور محن نامه بود
ز بعدش علی (ع) شد شهید نماز
میان نمازش به راز و نیاز
حسن (ع) گشت کشته زِ زهر جفا
زتنهایی و بی کسی در خفا
تمامش بُود درد و سوز و بلا
که اوج بلایش بُود کربلا
سلام.
خواستم بگویم مدیون اویم هر آنچه را آموختم و هر چه را خواهم آموخت.
معلم......................خود مفهوم است،نیاز به توضیح ندارد.
یا علی
